LES CUERRIES-COLLA TARANES-PEÑA CALERA-TARANES-TANDA-MESTAS-LES CUERRIES
N'Uvieu recoxo a Manolo y a J.Carlos, ya'n Cangues topámonos con Eduardo, Alberto y Riestra, que vienen de Xixón, tiramos pa Vega Segarba, dexamos los coches, nun furaquín xusto al llau del cartel indicaor de la ruta, ye lo único llímpio que atopamos, el cartel. De xuru que no lu volvierón a llimpiar desde'l día la inauguración.
Apenes se ve'l camín, ta enllenu de ortigues, crucíamos el ríu varies vegaes, pa un llau y otru hasta dar col llau buenu, barro hay abondo nos dos llaos.
Vamos remontando'l ríu, dexandolu ca vez más fonderu, al poco ya lu abandonamos, salimos a la manzorga atayando prau arriba, el verde casi fai dañu a los güeyos de lo intensu que ye, llegamos al colláu Taranes (1083) d'ahi al picu Calera (1165) nun pasu. Tenemos una bona caída en vertical hasta la carretera. Deles vistes non hablamos, mirai les semeyes e inaxinailes.
De vuelta nel colláu baxamos pola pista hormigona hasta les mismes entrañes del pueblu de Taranes, lo que quiero dicir ye que llegamos hasta la ilesia, onde xintamos tranquilamente a la sombra, el sol ya tiempu nos había dexáo en paz.
Volvemos a lo cimero'l pueblu a tomar un café nuna casa de turismo rural, pa mi que ye ilegal, son un poco guarros, no tien categoría p'albergar a naide.
Coles indicaciones que nos dan non llegamos a ningún sitiu, sirvennos pa perder más duna hora buscando'l camín pa finar de vuelta nel pueblu.
Encontríamos un rapazón que no atina a na, pedimosi los papeles dunos burros que yerén suyos según manifestó, ente cagamentos colo caleya abaxo ensin danos les osties que nos prometía.
Ya pola carretera baxamos a Tanda y alleganos hasta'l coche no sin parar antes nel balneariu de Mestas pa hidratanos na barra.
N'Uvieu recoxo a Manolo y a J.Carlos, ya'n Cangues topámonos con Eduardo, Alberto y Riestra, que vienen de Xixón, tiramos pa Vega Segarba, dexamos los coches, nun furaquín xusto al llau del cartel indicaor de la ruta, ye lo único llímpio que atopamos, el cartel. De xuru que no lu volvierón a llimpiar desde'l día la inauguración.
Apenes se ve'l camín, ta enllenu de ortigues, crucíamos el ríu varies vegaes, pa un llau y otru hasta dar col llau buenu, barro hay abondo nos dos llaos.
Vamos remontando'l ríu, dexandolu ca vez más fonderu, al poco ya lu abandonamos, salimos a la manzorga atayando prau arriba, el verde casi fai dañu a los güeyos de lo intensu que ye, llegamos al colláu Taranes (1083) d'ahi al picu Calera (1165) nun pasu. Tenemos una bona caída en vertical hasta la carretera. Deles vistes non hablamos, mirai les semeyes e inaxinailes.
De vuelta nel colláu baxamos pola pista hormigona hasta les mismes entrañes del pueblu de Taranes, lo que quiero dicir ye que llegamos hasta la ilesia, onde xintamos tranquilamente a la sombra, el sol ya tiempu nos había dexáo en paz.
Volvemos a lo cimero'l pueblu a tomar un café nuna casa de turismo rural, pa mi que ye ilegal, son un poco guarros, no tien categoría p'albergar a naide.
Coles indicaciones que nos dan non llegamos a ningún sitiu, sirvennos pa perder más duna hora buscando'l camín pa finar de vuelta nel pueblu.
Encontríamos un rapazón que no atina a na, pedimosi los papeles dunos burros que yerén suyos según manifestó, ente cagamentos colo caleya abaxo ensin danos les osties que nos prometía.
Ya pola carretera baxamos a Tanda y alleganos hasta'l coche no sin parar antes nel balneariu de Mestas pa hidratanos na barra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario